Tweehonderd krakerspanden ontruimen, preventief-fouilleergebieden verder uitbreiden, geen bijstand meer voor werkonwilligen: de stoere taal van de Amsterdamse bestuurders is niet van de lucht.
Het lijkt wel een “baas boven baas”-wedstrijd met het Regeer- en Gedoogakkoord, waarin naast plannen om het preventief fouilleren en het cameratoezicht uit te breiden de bijstand en de daarbij horende trekkers het flink moeten ontgelden.
Het opvallende is alleen in dit geval dat de stoere taal van links komt.
Burgemeester Eberhard van der Laan (PvdA) was in een vorig leven advocaat en o.a. voorzitter van het bestuur van het Verzetsmuseum.
Wethouder Andrée van Es (GroenLinks) was in haar grijze verleden leider van de Pacifistisch Socialistische Partij.
Een ex-collega van Van der Laan liet me naar aanleiding van mijn verbazing over zijn krachtvertoon weten: “Ex-advocaten zijn de ergsten, als ze de macht in handen krijgen.” Misschien geldt hetzelfde voor een ex-PSPer? (zie Rita Verdonk)
Van Van Es weten we in elk geval dat ze als directeur-generaal op het ministerie van Binnenlandse Zaken samen met de dames Ter Horst en Bijleveld verantwoordelijk was voor het totstandkomen van de (blijkens een recent onderzoek van Vincent Böhre onder auspiciën van de WRR totstandgekomen) mensenrechtenschendende Paspoortwet. Ook de uit rechtsstatelijk oogpunt laakbare invoering van de algemene identificatieplicht bij de (gemeenteraads)verkiezingen van vorig jaar kwam onder haar en hun verantwoordelijkheid tot stand.
Maar misschien interessanter is de constatering dat naarmate politici/bestuurders in feite minder te besteden en te vertellen hebben, hun taal stoerder lijkt te worden.
Gebakken lucht, maar dan aangebrand. Het ruikt verdacht in elk geval.
Zestig miljoen minder te besteden aan bijstand, re-integratie, inburgering en maatschappelijke ondersteuning en flink van leer trekken tegen bijstandstrekkers die al bij voorbaat als werkonwillig worden neergezet, stoer hoor!
Ze moeten “op eigen kracht”, d.w.z. zonder enige steun van de overheid, aan het werk zien te komen en wat Van Es er alleen aan doet, is nog scherpere controle dan nu al het geval is. Dat noemen we dan tegenwoordig “de randen van het recht opzoeken”; iets waar Van Es blijkens haar BiZa-verleden geen moeite mee heeft.
Misschien is het in het kader van haar plan om onwilligen een ambtenaar op hun dak te sturen een idee om elke bijstandstrekker een vaste controleur voor dag en nacht toe te wijzen; een functie die dan aan werkwillige bijstandstrekkers toegewezen wordt.
Van der Laan stort zich met de hele politiemacht op krakers en het preventief fouilleren, zodat burgers die last hebben van overlastgevende buren tevergeefs naar de politie bellen want die hebben dan wat anders te doen.
En dat terwijl Van der Laan nog in 1997 in de Groene beweerde dat hij ook een moderne sociaal-democraat was die vond dat de overheid niet de pretentie moet hebben alles te willen regelen.
Deze en dergelijke stoere taal hebben één ding gemeen: het zijn voornamelijk bezweringsformules.
Als we als bestuurders maar hard roepen dat we, in termen van Rutte, eens even orde op zaken gaan stellen in dit land (ìk zou zeggen: de boel gaan verbouwen richting politiestaat), dan worden de maatschappelijke problemen in dit land en deze stad in één klap opgelost.
Net zoals de stoere taal van Wilders de moslims uit dit land zou moeten verdrijven, zo moet de stoere taal van Van Es de bijstandstrekkers uit de bijstand verdrijven of de stoere taal van Van der Laan de krakers uit de panden en natuurlijk liefst in één klap de lege panden uit Amsterdam. Want dat laatste probleem zal alleen maar toenemen naarmate hier de huizenmarkt verder vast komt te zitten en er geen geld is om dat structurele probleem op te lossen.
Onlangs is de Stichting Bescherming Burgerrechten opgericht, die zich op 10 december a.s. zal presenteren in Felix Meritis. De belangrijkste poot van de Stichting zal een op te richten Fonds Proefprocessen worden, waar burgers een beroep op kunnen doen die het object van de stoere taal van politici/bestuurders zijn geworden, zich niet langer beschermd weten door een “recht”staat en van wie de privacy en persoonlijke vrijheid ernstig gevaar loopt.
Ik ben bang dat juist de mogelijkheid voor burgers om bij een onafhankelijke rechter beschutting te zoeken met een beroep op internationaal recht en het EVRM in deze grimmige tijd van stoere taal van rechts èn links hoognodig is.
Joyce Hes, juriste en columniste en mede-oprichter van de Stichting Bescherming Burgerrechten
