Onder de kop ‘Geen zicht op nota’s psychische zorg’ meldde de Volkskrant op 4 mei dat zorgverzekeraars geen zicht hebben op de psychische zorg die zij vergoeden. Kaspar Mengelberg van Platform-deelnemer DeVrijePsych vindt deze berichtgeving “onwaar en misleidend”.
Volgens de Volkskrant van 4 mei jl. hebben “Zorgverzekeraars als CZ, VGZ en Zilveren Kruis Achmea zonder het te weten jarenlang miljoenen uitgekeerd hebben voor alternatieve behandelingen als hypnotherapie, psychosynthese en de omstreden homotherapie. Zij zouden daarom geen idee hebben van welke psychische zorg zij vergoeden”. Als gevolg daarvan zouden zij onterecht “miljoenen” hebben uitgekeerd. Verontrustend in financieel moeilijke tijden, zowel voor politiek als premiebetaler.
“Privacy” zou de boosdoener zijn, want in verband daarmee “ziet de verzekeraar bij ggz-declaraties alleen een nummer van de zogenoemde diagnose behandelcombinatie (dbc)”. Aldus de Volkskrant. De naam van de behandelaar zou niet worden gegeven, noch een beschrijving van de diagnose of de behandeling. Het systeem zou immers “grotendeels gebaseerd [zijn] op het vertrouwen dat de zorgaanbieder eerlijk declareert”. Zie het artikel in de Volkskrant.
Het artikel suggereert lang bestaande misstanden waar ziektekostenverzekeraars machteloos tegenover staan. De werkelijkheid is echter anders:
Verzekeraars hebben ruime bevoegdheden tot controle van behandelingen en behandelaars. De (gewijzigde) Regeling zorgverzekering van 30 juni 2010 stelt hen daartoe in staat. Uiteraard worden verzekeraars geïnformeerd over de identiteit van de (declarerende) behandelaar of behandelende instelling.
Op grond van de dbc-systematiek moest tot voor kort ook de diagnose op de rekening worden vermeld. Deze diagnose kwam medewerkers van ziektekostenverzekeraars die niet aan een beroepsgeheim zijn gebonden onder ogen.
Pas op 8 maart jl. maakte de uitspraak van het College van Beroep voor het bedrijfsleven (CBb) aan deze privacy- en beroepsgeheim doorbrekende verplichting een einde. De hoogste bestuursrechter bepaalde, na zorgvuldige afweging van de belangen van patiënten, verzekeraars en behandelaars, dat patiënten die niet willen dat hun diagnose uit de rekening kenbaar is een opt-out mogelijkheid moeten krijgen. Zie hier voor deze uitspraak.
De uitspraak van het CBb lijkt ziektekostenverzekeraars niet te bevallen. Zorgverzekeraars Nederland berichtte op 12 maart 2012 dat verzekeraars ten gevolge van de uitspraak niet langer zouden kunnen “sturen op doelmatigheid” en niet meer in staat zouden zijn “de nota te … controleren”. Dat verzekeraars, ook zonder diagnose op de rekening, dit tot vier jaar geleden op verschillende manieren wel konden werd in dit bericht verzwegen.
Mogelijk heeft de Volkskrant zich laten verleiden tot deelname aan een misleidend propagandaoffensief van de zijde van verzekeraars, met als doel de politiek ertoe te brengen het rechterlijk oordeel zo snel als mogelijk te niet te doen. Dit in het verlengde van het verontrustende advies van het College voor Zorgverzekering van 6 april 2012 aan de minister om “wettelijk te regelen dat de declaratie een diagnosecode bevat”. Tegen een wettelijke regeling kan niet worden geprocedeerd. Zie in dit verband dit artikel.
Er zijn grotere waarden dan de centen. Een daarvan is de waarde medische privacy en beroepsgeheim. Waarom? Omdat vele patiënten zonder garantie daarvan niet behandeld kunnen worden en een gebrek aan medische privacy de toegankelijkheid van de zorg belemmert. Een even grote waarde waar wij voorzichtig mee om moeten gaan is het principe van de rechtstaat. Waar blijven wij als burgers als een uitspraak van de hoogste bestuursrechter, eventueel, gewoon ter zijde kan worden geschoven?
Kaspar Mengelberg
5 mei 2012
DeVrijePsych
